Συμβουλές όταν αγοράζουμε καυσόξυλα

Το τελευταίο διάστημα έχει προκύψει εύλογα θέμα ατμοσφαιρικής επιβάρυνσης, κυρίως λόγω της μαζικής καύσης καυσόξυλων ακατάλληλης υγρασίας και πιθανώς άλλων ξένων σωμάτων σε ανοικτές εστίες τζακιών των μεγάλων αστικών κέντρων.

Επειδή από μερίδα των ΜΜΕ, καθώς και από συγκεκριμένα διαφημιστικά μηνύματα που αναπαράγονται στο ραδιόφωνο, αρχίζει σταδιακά να διαμορφώνεται με αφορμή το παραπάνω αδιαμφισβήτητο γεγονός μία εντύπωση στην κοινή γνώμη συνολικής, μαζί με τα καυσόξυλα, ενοχοποίησης και απαξίωσης της χρησιμότητας των εναλλακτικών καυσίμων (εκτός δηλ. ορυκτών καυσίμων) και ιδιαίτερα των πέλλετ και της βιομάζας.

Τα καυσόξυλα με τον τρόπο που αποθηκεύνται και διακινούνται στις (ημι)υπαίθριες μάντρες δεν αποτελούν επ’ουδενί λόγο τυποποιημένα στερεά καύσιμα, καθώς είναι διεθνώς αποδεκτό ότι τα ξύλα που διαθέτουν μεγαλύτερη υγρασία από 20% απελευθερώνουν κατά την καύση τους ανεπιθύμητα αιωρούμενα σωματίδια, καθώς η καύση τους (ιδιαίτερα σε ανοικτές εστίες) είναι ατελής, αφού δεν μπορεί να ρυθμιστεί ούτε η ποσότητα του τροφοδοτούμενου καυσίμου ούτε η ποσότητα του αέρα καύσης.

Η δε καύση τους στις ανοικτές εστίες είναι τελείως αντιοικονομική και μη αποδοτική, μια και το 80-85% της θερμότητας διαφεύγει στην καπνοδόχο. Η Γενική Γραμματεία Εμπορίου σε συνεργασία με το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΚΑΠΕ) έχει εκδώσει το Δεκέμβριο του 2012 «Οδηγό για τη διακίνηση καυσοξύλων», όπου περιγράφεται ο σωστός τρόπος αποθήκευσης, ξήρανσης και διακίνησης των καυσόξυλων. Μένει να αποδειχτεί βέβαια και στην πράξη αν πληρούνται αυτοί οι όροι, πράγμα που μπορεί να γίνει αν κατάλληλα κλιμάκια διενεργούν τακτικούς δειγματοληπτικούς ελέγχους στα σημεία πώλησης καυσόξυλων με τη βοήθεια ενδεδειγμένου εξοπλισμού (π.χ. υγρασιόμετρα ξύλου).